Σχετικά με τους gay...

Στη χώρα που ζούμε μάλλον τα πράγματα είναι δύσκολα για τους gay... για την ύπαρξή τους και μόνο πόσο μάλλον και για γάμους κλπ.
Εγώ πραγματικά λυπάμαι όταν ακούω ανθρώπους να μιλάνε τόσο απαξιωτικά για τους ομοφυλόφιλους ή γονείς που ξεγράφουν τα παιδιά τους λόγω αυτών των προτιμήσεων.

Πρέπει κάποιοι κολλημένοι βλάχοι να καταλάβουν ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι έτσι από τη φύση τους. Δεν ξυπνάνε ένα πρωί και επειδή δεν έχουν τι να κάνουν αποφασίζουν να πηγαίνουν με άτομα του ίδιου φύλου. Άλλη όρεξη δεν έχουν από το να κρύβονται ή να έχουν να αντιμετωπίσουν μερικά ανεγκέφαλα ζώα που γράφουν εδώ μέσα. Ότι και να λένε ή να κάνουν κάποιοι η ομοφυλοφιλία πάντα υπήρχε και θα υπάρχει και όσο περνούν τα χρόνια θα γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή και στη χώρα μας. Απλά προτείνω σε μερικούς να μη λένε και πολλά λόγια γιατί συνήθως αυτά που κοροϊδεύεις τα λούζεσαι. Κι εκείνοι οι γονείς που αρνούνται τα παιδιά τους λόγω των προτιμήσεών τους, τότε δεν είναι γονείς. Το παιδί σου το αγαπάς γιατί είναι κομμάτι σου, γιαυτό που είναι. Αν μπορείς να το διώξεις μακριά σου για τέτοιους λόγους τότε δεν αξίζεις να λέγεσαι μάνα ή πατέρας. Καθημερινά βλέπουμε και τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους πώς συμπεριφέρονται... ανύπαντρες μητέρες, χωρισμένοι, παντρεμένοι με γκόμενες ή γκόμενους κλπ. Αυτά τα παιδιά τι φταίνε να γίνουν οι μελλοντικοί ψυχασθενείς αυτής της κοινωνίας? Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει είναι αγάπη ανεξάρτητα από πού προέρχεται. Μακάρι παιδιά που έχουν μεγαλώσει μέσα στη βία και στους τσακωμούς σε "φυσιολογικές" οικογένειες, να είχαν δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες που θα το αγαπούσαν πραγματικά.
Εν στη κατακλείδι, όταν αγαπάς κάποιον πραγματικά τον δέχεσαι όπως είναι και θέλεις να είναι ευτυχισμένος ζωή του. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.